Principles of Pragmatics

کتاب Principles of Pragmatics نوشته Geoffrey N. Leech بوده و توسط انتشارات Longman منتشر شده است. این کتاب مناسب دانشجویان و علاقمندان به حوزه‌ی زبان‌شناسی در زبان انگلیسی می‌باشد.

در سال‌های اخیر کاربرد‌شناسی – مطالعه‌ی کاربرد و معنای گفته‌ها در موقعیت‌های آن‌ها – به شاخه‌ای مهم‌ از زبان‌شناسی تبدیل شده است، زیرا نارسایی‌ یک رویکرد کاملاً فرمالیستی و انتزاعی برای مطالعه زبان آشکار شده است. کتاب Principles of Pragmatics یک مدل بلاغی از کاربردشناسی ارائه می دهد؛ یعنی مدلی که ارتباطات زبانی را از نظر اهداف ارتباطی و اصول “رفتار ارتباطی خوب” مطالعه می کند.

ساختار و ویژگی‌های کتاب Principles of Pragmatics

کتاب Principles of Pragmatics در 8 فصل نوشته و به بررسی موضوعاتی مانند فرضیه‌ها، فرمالیسم وساختارگرایی می‌پردازد.

بنابراین تمرکز اصلی کتاب Principles of Pragmatics بر توسعه مدلی از کاربردشناسی در حالت عملکردی کلی از زبان است و بر اساس نظریه‌ی گفتار اوستین و سرل، و نظریه تلویحات محاوره‌ای گریس استوار است.

فصل‌های کتاب Principles of Pragmatics

1. A set of postulates
2. Formalism and functionalism
3. The interpersonal role of the Cooperative Principle
4. The Tact Maxim
5. A survey of the Interpersonal Rhetoric
6. Communicative Grammar: an example
7. Performatives
8. Speech-act verbs in English

درباره‌ی رشته‌ی زبان‌شناسی

زبان شناسی علمی برای مطالعه‌ی ریشه و بنیان زبان‌ها بوده و اصولا به پرسش‌های بنیادین پاسخ می‌‎دهد. از موارد مورد بررسی در این علم می‌توان به نحوه‌ و دلیل شکل‌گیری زبان، چگونگی آموختن زبان به کودکان، تکامل زبان بشر و برقراری ارتباط با زبان اشاره کرد.

تاریخچه‌ی زبان‌شناسی

با اینکه مطالعات تخصصی درباره‌‎ی زبان به چندین قرن پیش از میلاد برمی‌گردد اما مفهوم جدید زبان‌شناسی، علمی نوپا با قدمت صد ساله می‌باشد.

اولین بار، پانینی، زبان‌شناس هندی در سده‌ی پنجم پیش از میلاد دستور زبان پیشرفته و کاملی برای زبان سانسکریت به تحریر درآورد. اما مفهوم مدرن و امروزه‌ی زبان‌شناسی با انتشار کتاب “دوره‌ی زبان‌شناسی عمومی” توسط  فردینان دو سوسور آغاز شد. سوسور در این کتاب بین مطالعات همزمانی و درزمانی تمایز قائل شد و بر نظام زبان تاکید داشت.

این علم نوپا همواره در حال تکمیل شدن بوده و انقلاب‌های علمی زیادی به خود دیده است؛ در اولین انقلاب و نقطه‌ی عطف زبان‌‎شناسی، ویلیام جونز متون سانسکریت را با فارسی باستان و لاتین مقایسه کرد و دریافت که تمام زبان‌ها از منشا واحدی با ریشه‌ی هندی-اروپایی شکل گرفته‌اند.

مطالعات زبان‌شناسی مانند بسیاری دیگر از علوم، به دو شاخه‌ی‌ نظری و کاربردی تقسیم می‌شود. زبان‌شناسی کاربردی، حوزه‌ای بینارشته‌ای بوده که بخش‌هایی از مطالعات زبانی را دربرگرفته و تمرکز آن‌ها بر کاربرد زبان است. زبان‌شناسی کاربردی، برعکس زبان‌شناسی نظری که زبان را به شکل انتزاعی بررسی می‌کند، مشکلات واقعی مرتبط با زبان و راه‌حل‌های آن‌ها را تحلیل کرده و بر کاربران زبان و شیوه‌هایی که آن‌ها زبان را به کار می‌برند، تاکید دارد.

برخی از حوزه‌های علمی زبان‌شناسی کاربردی عبارتند از آموزش زبان، زبان‌شناسی حقوقی، روان‌شناسی زبان، جامعه‌‌شناسی زبان، عصب‌شناسی زبان و فرهنگ‌نویسی.

زبان‌شناسی نظری به تدوین الگوهای دانش زبانی می‌پردازد. حوزه‌های اصلی در زبان‌شناسی نظری شامل نحو، واج‌شناسی، صرف و معناشناسی هستند. اگرچه آواشناسی معمولاً ارتباط تنگاتنگی با واج‌شناسی دارد، اما مثل حوزه‌هایی همچون جامعه‌شناسی زبان و روان‌شناسی زبان، خارج از حوزه‌ی زبان‌شناسی نظری قرار می‌گیرد. زبان‌شناسی نظری همچنین در پی تبیین همگانی‌های زبان -Linguistic universal یا Linguistic universals- است.

فردینان دو سوسور –زبان‌شناس و نشانه‌شناس سوئیسی– در تعیین موضوع زبان‌شناسی چنین گفته است: “تنها هدف حقیقی زبان‌شناسی آن است که زبان را از درون و برای خود مورد پژوهش قرار دهد.” معنای این سخن آن است که زبان‌شناسی، زبان را همان گونه که هست و همان گونه که پدیدار می‌شود مورد بررسی قرار می‌دهد. بنابراین، پژوهشگران همچنان که در هیچ علمی نمی‌توانند ماهیت آن علم را تغییر دهند، در این عرصه نیز این امکان تغییر ماهیت زبان‌شناسی وجود نداشته و از این رو، پژوهشگران این حوزه نباید به سمت جوانب مورد پسند خود جهت‌گیری کرده یا جوانب دیگر زبان‌شناسی را بر اساس سلیقه‌ی خود کم اهمیت یا بی‌ارزش جلوه دهند.

کتاب‌های مرتبط با کتاب Principles of Pragmatics

Applied Linguistics and Language Teacher Education

Teach yourself Linguistics

Psycholinguistics a resource book for students

برای اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.