فلسفه‌ورزی با کتاب‌های تصویری

📌 ممکن است تنوع روش های آموزش فلسفه برای کودکان، که از طریق ترجمه کتاب های گوناگون در حال افزایش است، معلم دوره ابتدایی را با این سوال روبرو کند که روش و کدام داستان را انتخاب کنم. این مقدمه از این جهت سودمند است که میان روش ها و داستان ها به نوعی تمایز قائل میشود.

• متیو لیپمن و همکارانش از داستان های بلند و بدون تصویر برای پرورش مهارتهای کندوکاوی و استدلالی به کودکان استفاده میکنند. در این داستان ها بنای نویسنده آن است که شخصیت های داستان گفتگوی کندوکاری صحیح را الگوسازی کنند.
• فیلیپ کم از داستان های کوتاه به همراه تصاویر گرافیکی استفاده میکند، ولی در روش آموزش تابع متیولیپمن است و از روش کندوکاو مشترک فلسفی بهره میبرد. در این روش، کوکان بعد از خواندن داستان، سوالهای فلسفی خویش را پیرامون درون مایه های داستان مطرح میکنند و به گفتگو درباره آنها میپردازند. در آموزش کودکان خردسال، فیلیپ کم بنا به تجربه خود و همکارانش در مدرسه براندا، کتاب های تصویری را توصیه میکند. در خصوص پرورش مهارتهای کندوکاوری و استدلالی وی معتقد است که علاوه بر اینکه تسهیلگر باید آن ها را در حین بحث الگوسازی کند، این ابزارها باید به طور مستقیم نیز به کوکان آموزش داده شوند.
• توماس وارتنبرگ از داستان های تصویری استفاده میکند ولی هدف و روش او با روش میتو لیپمن متفاوت است. او از کتاب های تصویری برای معرفی شاخه های فلسفی به کودکان بهره میبرد. در روش او، بعد از خواندن داستان این معلم است که سوالهای اساسی را از دانش آموزان میپرسد. از فعالیت های متنوع و آموزش جداگانه مهارت ها نیز در روش او خبری نیست. پدر و مادرها میتوانند به روش او با فرزندانشان به گفتگو بنشینند.